De Nieuwe Bijbel vertaling

Hooglied v/a 1
1  Hooglied, van Salomo. -Zij  Laat hij mij kussen, laat zijn mond mij kussen! Jouw liefde is zoeter dan wijn, 

zoet is de geur van je huid, je naam is een kostbaar parfum. Daarom houden de meisjes van jou. 

Neem mij met je mee. Laten we rennen! Mijn koning brengt mij in zijn kamers. Laten we juichen en zingen om jou! Laten we jouw liefde prijzen, meer nog dan wijn. Natuurlijk houden de meisjes van jou!  Meisjes van Jeruzalem, donker ben ik, en mooi, als de tenten van Kedar, als het doek van Salomo’s tenten. 

Kijk niet op mij neer omdat ik donker ben, omdat de zon mij heeft gebrand. Mijn moeders zonen waren hard voor mij: ik moest hun wijngaarden bewaken. Mijn eigen wijngaard heb ik niet bewaakt.  Zeg mij toch, mijn allerliefste, waar laat jij je kudde weiden, waar laat jij die ’s middags rusten? Laat me toch niet dwalend 

Als je mij niet vinden kunt, mooiste van alle vrouwen, volg dan het spoor van de kudde, weid je geiten waar de herders schuilen.  Vriendin van mij, met een merrie voor farao’s wagen vergelijk ik jou! 

Hoe lieflijk zijn je wangen en je ringen, hoe sierlijk zijn je hals en je ketting.  Laten we een gouden sieraad voor je maken, bezaaid met zilveren stipjes. -Zij  Nu mijn koning op zijn rustbed ligt, geurt mijn nardus zoet. 

Mijn lief is mij een bundel mirre, hij slaapt tussen mijn borsten. 

Mijn lief is mij een hennatros in de wijngaarden van Engedi. -Hij  Je bent zo mooi, vriendin van mij, je bent zo mooi! Je ogen zijn duiven. -Zij  Wat ben je mooi, mijn lief, wat ben je bekoorlijk. Het groen is ons bed, 

de balken van ons huis zijn ceders, de binten zijn cipressen. 


2  Ik ben een lelie van de Saron, een wilde lelie in het dal. -Hij  Als een lelie tussen de distels, zo is mijn vriendin tussen de meisjes. -Zij 

Als een appelboom tussen de bomen van het bos, zo is mijn lief tussen de jongens. Ik verlang in zijn schaduw te zitten, met mijn tong wil ik zijn zoete vruchten proeven.  Hij brengt mij in het wijnhuis, boven mij zijn vaandel van liefde.  Verkwik me met rozijnen, verfris me met appels, want ik ben ziek van liefde. 

Mijn hoofd rust op zijn linkerarm, met zijn rechterarm omhelst hij mij.  Meisjes van Jeruzalem, ik bezweer je bij de gazellen, bij de hinden op het veld: wek de liefde niet, laat haar niet ontwaken voordat zij het wil. -Zij  Hoor! Mijn lief! Kijk! Hij komt, springend over de bergen, dansend over de heuvels. 

Als een gazelle is mijn lief, als het jong van een hert. Kijk! Hij staat al bij de muur. Hij blikt door het venster, tuurt door de spijlen.  Mijn lief roept mij toe: ‘Sta op, vriendin! Mooi meisje, kom!  Kijk! De winter is voorbij, voorbij zijn de regens, weggegaan. 

De bloemen zijn verschenen op het veld, nu breekt de zangtijd aan, het koeren van de duif klinkt op het land. 

De vijgenboom is al vol vruchten, de wijnstok rankt en geurt. Sta op, vriendin, Mooi meisje, kom! 

Mijn duif in de rotskloof, verscholen in de bergwand, laat mij je gezicht zien, laat mij luisteren naar je stem, want je stem is zo lieflijk, je gezicht zo bekoorlijk.’ -Hij en zij  Vang voor ons de vossen, vang die kleine vossen. Ze vernielen de wijngaard, onze wijngaard vol bloeiende ranken. -Zij  Mijn lief is van mij, en ik ben van hem. Hij weidt tussen de lelies.  Nu de dag weer ademt en het duister vlucht – ga nu weg, mijn lief. Spring als een gazelle, als het jong van een hert over de geurige bergen. 



Het opgevraagde tekstgedeelte beslaat meerdere hoofdstukken.
Pagina van 8
Geschrift toevoegen ter vergelijking:
Pagina verderPagina verder