| | Lied 103 | | Vers 1: | Het water steeg wel hoog,
maar wonder boven wonder
ging Noach niet ten onder,
de ark alleen bleef droog,
de ark alleen bleef droog.
| | Vers 2: | De dieren gingen mee,
de groten en de kleinen
met Noach en de zijnen.
De dieren twee aan twee.
De dieren twee aan twee.
| | Vers 3: | Zij dreven maanden rond.
Toen ging het water zakken,
de duif vond groene takken,
de ark liep aan de grond.
De ark liep aan de grond.
| | Vers 4: | De aarde was er weer.
En mens en dier mocht wonen
onder de groene bomen,
in vrede met de Heer.
In vrede met de Heer.
| | Vers 5: | De regenboog staat hoog,
als teken voor de volken,
Gods woorden te vertolken:
het land, het land blijft droog,
het land, het land blijft droog.
| | |
| Lied 104 | | Vers 1: | Weet je wat, weet je wat,
zeiden ze in Babelstad:
Laten wij een toren maken,
om elkaar niet kwijt te raken.
Bouwen gaan we groot en klein,
tot we in de wolken zijn.
| | Vers 2: | Allemaal, allemaal
spraken zij dezelfde taal:
laat de wind ons niet verdrijven,
laat ons bij de toren blijven.
Want dat bundelt onze kracht,
torenhoog wordt onze macht.
| | Vers 3: | Hoor je dat, hoor je dat,
Babel werd een babbelstad.
Want de Heer der mensenkindren
kwam dat stoute plan verhindren
Hij verwarde toen hun spraak
en de torenbouw liep spaak.
| | |
|
|
