| | Lied 112 | | Vers 1: | Jona heeft God wel verstaan,
maar hij stoort er zich niet aan.
Jona gaat heel eigenwijs
met een grote boot op reis.
Maar de Heer zegt: nee, nee, nee,
Jona moet naar Nineve.
Maar de Heer zegt: nee, nee, nee,
Jona moet naar Nineve!
| | Vers 2: | Midden op de oceaan
komt zijn schip in een orkaan.
Jona wordt van boord gezet,
maar een vis heeft hem gered
Want de Heer zegt: nee, nee, nee,
Jona moet naar Nineve!
| | Vers 3: | Na drie dagen duisternis
komt hij heelhuids uit de vis,
Jona gaat nu wel op pad,
naar die goddeloze stad.
Want de Heer zegt: nee, nee, nee,
Jona moet naar Nineve!
| | Vers 4: | Nineve hoort Jona aan
en de mensen zijn ontdaan:
zitten neer in zak en as,
dagenlang wordt er gevast.
En de Heer zegt: nee, nee, nee,
sparen zal ik Nineve.
| | Vers 5: | Jona uit de grote vis
ziet dat God vol liefde is.
O, wat is die Jona kwaad,
Dat de stad haar straf ontgaat.
Maar de Heer zegt: nee, nee, nee,
wees toch blij om nineve!
| | |
| Lied 113 | | Vers 1: | De koning der Perzen schreef een gebod:
vanaf de dag van heden,
ben ik uw koning en ook uw God:
tot mij moet worden gebeden.
| | Vers 2: | Maar Daniel trok er zich niets van aan.
hij bad zoals alle eeuwen
het volk van Israel had gedaan;
en zo kwam hij bij de leeuwen.
| | Vers 3: | De leeuwen diep in de leeuwekuil
zijn niet op hem afgesprongen,
zij bogen hun kop en hielden zich schuil;
en Daniel heeft gezongen.
| | Vers 4: | Hij zong voor God het hoogste lied,
de leeuwen lagen te gapen.
Maar koning Darius had verdriet,
hij kon die nacht niet slapen.
| | Vers 5: | Heel vroeg is hij naar de kuil gegaan,
hij wilde het zeker weten.
O Daniel, kun je mij wel verstaan
of ben je opgegeten?
| | Vers 6: | Nee koning, ik leef in de leeuwekuil,
het is of ik sta te dromen.
Een engel van God sloot de leeuwemuil
en niets is mij overkomen!
| | Vers 7: | Toen werden de rollen omgekeerd,
een nieuw gebod werd gegeven,
en Israels God werd hoog geeerd,
die Daniel deed leven.
| | |
|
|
