| | Lied 209 | | Vers 1: | In Israel, dat God vergeet,
weerklinkt de stem van de profeet:
omdat dit volk God niet meer eert,
maar zich tot Baal heeft gekeerd;
geen dauw, geen regen valt er,
tot heel Israel zegt: de Heer is God!
| | Vers 2: | In Israel, dat God vergeet,
weerklinkt de stem van de profeet:
besef dan toch, o volk in nood,
dat baal stenen geeft voor brood.
Er komt een eind aan Gods geduld,
kies heden, wie gij dienen zult!
| | Vers 3: | In Israel, dat God vergeet,
weerklinkt de stem van God vergeet:
wij richten op de Karmeltop
van hout en steen een altaar op.
Hij, die met vuur antwoorden zal,
Hij is de God van Israel!
| | Vers 4: | De baalpriesters in een kring
roepen tot aan de schemering:
o baal, god van de natuur,
o baal, antwoord ons met vuur!
Elia drijft met hen de spot:
de Heer is God, de Heer is God!
| | Vers 5: | In Israel, dat God vergeet,
weerklinkt de stem van de profeet:
Elia bidt tot God, de Heer,
het vuur daalt van de hemel neer.
In Israel weet iedereen:
de Heer is God, De Heer alleen!
| | |
| Lied 210 | | Vers 1: | De mensen die gaan in het duister,
die wonen in 't land van de dood,
zij zullen een licht zien stralen;
het hemelse morgenrood.
| | Vers 2: | Zij zullen weer zingen van vreugde,
de angst en de nood zijn voorbij,
geen vijand marcheert door de straten,
de kinderen spelen weer vrij.
| | Vers 3: | De stok die hen sloeg is gebroken,
geen mens wordt vertrapt of verdrukt.
Zij krijgen weer tijd van leven,
er is een begin van geluk!
| | Vers 4: | Want er is een prins geboren,
met prachtige namen gekroond.
En hij is de vorst van de vrede,
de God die bij de mensen woont.
| | Vers 5: | Hij brengt het leven op aarde
terecht in zijn koninkrijk.
De mensen die gaan in het duister,
die worden de koning te rijk.
| | |
|
|
