| |
Lied 210 |
| Vers 1: | De mensen die gaan in het duister,
die wonen in 't land van de dood,
zij zullen een licht zien stralen;
het hemelse morgenrood.
|
| Vers 2: | Zij zullen weer zingen van vreugde,
de angst en de nood zijn voorbij,
geen vijand marcheert door de straten,
de kinderen spelen weer vrij.
|
| Vers 3: | De stok die hen sloeg is gebroken,
geen mens wordt vertrapt of verdrukt.
Zij krijgen weer tijd van leven,
er is een begin van geluk!
|
| Vers 4: | Want er is een prins geboren,
met prachtige namen gekroond.
En hij is de vorst van de vrede,
de God die bij de mensen woont.
|
| Vers 5: | Hij brengt het leven op aarde
terecht in zijn koninkrijk.
De mensen die gaan in het duister,
die worden de koning te rijk.
|
| |
|
Lied 211 |
| Vers 1: | Daar komt de man uit Anathot,
hij deelt de woorden uit van God:
HOOR HET WOORD DES HEREN,
WIJ MOETEN ONS BEKEREN.
Maar niemand luistert naar zijn stem,
in heel Jeruzalem.
|
| Vers 2: | Het volk is doof, het volk is blind,
het slaat de woorden in de wind:
HOOR HET WOORD DES HEREN:
WIJ MOETEN ONS BEKEREN!
Voor vreemde goden knielt het neer;
vergeten is de Heer.
|
| Vers 3: | Waarom, o volk van Israel,
waarom is God niet meer in tel?
HOOR HET WOORD DES HEREN:
WIJ MOETEN ONS BEKEREN!
Hij die ons riep in de woestijn,
wil onze Vader zijn!
|
| Vers 4: | De kruik breekt stuk, de kruik breekt stuk,
de scherven brengen geen geluk:
HOOR HET WOORD DES HEREN:
WIJ MOETEN ONS BEKEREN!
Jeruzalem zal ondergaan.
Er is geen redden aan.
|
| Vers 5: | Daar komt de man uit Anathot,
hij deelt de woorden uit van God:
HOOR HET WOORD DES HEREN:
WIJ MOETEN ONS BEKEREN.
Maar niemand luistert naar zijn stem,
in heel Jeruzalem.
|
| |
|
