| | Lied 211 | | Vers 1: | Daar komt de man uit Anathot,
hij deelt de woorden uit van God:
HOOR HET WOORD DES HEREN,
WIJ MOETEN ONS BEKEREN.
Maar niemand luistert naar zijn stem,
in heel Jeruzalem.
| | Vers 2: | Het volk is doof, het volk is blind,
het slaat de woorden in de wind:
HOOR HET WOORD DES HEREN:
WIJ MOETEN ONS BEKEREN!
Voor vreemde goden knielt het neer;
vergeten is de Heer.
| | Vers 3: | Waarom, o volk van Israel,
waarom is God niet meer in tel?
HOOR HET WOORD DES HEREN:
WIJ MOETEN ONS BEKEREN!
Hij die ons riep in de woestijn,
wil onze Vader zijn!
| | Vers 4: | De kruik breekt stuk, de kruik breekt stuk,
de scherven brengen geen geluk:
HOOR HET WOORD DES HEREN:
WIJ MOETEN ONS BEKEREN!
Jeruzalem zal ondergaan.
Er is geen redden aan.
| | Vers 5: | Daar komt de man uit Anathot,
hij deelt de woorden uit van God:
HOOR HET WOORD DES HEREN:
WIJ MOETEN ONS BEKEREN.
Maar niemand luistert naar zijn stem,
in heel Jeruzalem.
| | |
| Lied 212 | | Vers 1: | Toen Jona in de walvis zat,
diep in de zee beneden.
Toen Jonas in de walvis zat,
heeft hij tot God gebeden.
| | Vers 2: | Hij schreeuwde boven het water uit,
zijn roep klonk door de golven:
o God, de zee heeft mij tot buit,
ik ben al haast bedolven.
| | Vers 3: | Ik zit gevangen in een vis,
ik tast hier in het duister.
Er is geen hoop voor mij, hier is
geen mens die naar mij luistert!
| | Vers 4: | Toen Jona in de walvis zat,
zo hopeloos verlaten.
Toen Jona in de walvis bad,
trok God hem uit het water.
| | |
|
|
