| | Lied 311 | | Vers 1: | Wij wijzen met een vinger aan
wie onder ons heeft kwaad gedaan.
en onze woorden, hard als steen,
verwonden mensen om ons heen
| | Vers 2: | Maar Jezus wees een andere weg:
Zondig niet meer, heeft Hij gezegd!
Hij nam geen stenen in zijn hand
maar knielde neer en schreef in 't zand.
| | Vers 3: | Bij Jezus is een nieuw begin!
Hij zet zich voor ons allen in.
Hij brengt het kwaad niet aan het licht,
Maar hij vergeeft wat achter ligt.
| | |
| Lied 312 | | Vers 1: | De schapen luisteren naar een stem:
De stem van de herder.
Zij kennen hem uit duizenden,
de stem van de herder,
een stem die roept,
een woord dat leidt,
wie luistert raakt de weg niet kwijt.
De schapen luistren naar een stem:
De stem van de herder.
| | Vers 2: | De mensen leven van het woord,
het woord van de herder.
't Is een kompas, het leidt hen voort,
het woord van de herder.
En wie dat woord voorgoed verstaat,
weet dat het niet verloren gaat.
De mensen leven van een woord,
het woord van de herder.
| | Vers 3: | Het woord wordt uitgedeeld als brood,
het woord van de herder.
Het gaat door liefde heen en nood,
het woord van de herder.
Het woord draagt een geheimenis
dat God de goede herder is!
Het woord wordt uitgedeeld als brood,
het woord van de herder.
| | |
|
|
