| | Lied 14 | | Vers 1: | De grote mensen durven niet,
heel Israel is bang,
voor Goliath, de grote reus,
die sterk is en heel lang.
| | Vers 2: | Daar staat hij midden in het dal,
hij lacht hen uit en spot:
Waar blijft de man die vechten zal,
en waar is jullie God?
| | Vers 3: | Maar David met zijn herdersstok
gaat helemaal alleen
de berg af naar die grote reus
en doodt hem met zijn steen.
| | Vers 4: | Reus Goliath, reus Goliath,
't is uit met jouw geweld,
want David heeft op God vertrouwd,
en David is een held.
| | |
| Lied 15 | | Vers 1: | Geloofd zijt Gij, God onze Heer,
in eeuwigheid geprezen!
U is de majesteit, de eer,
hoog is uw roem gerezen;
want al wat in de hemel woont
en al wat leeft op aarde
behoort aan U, die hoog gekroond
het koningschap aanvaardde.
| | Vers 2: | In majesteitelijke pracht
beheerst Gij al uw werken,
uw rechterhand heeft alle macht
het zwakke te versterken;
wij willen U nu en altijd
lof, eer en dank bewijzen,
uw hoge naam, uw heerlijkheid
om al uw daden prijzen.
| | Vers 3: | Maar wat zou U van onze kant
aan gaven zijn te geven?
Wij schenken U wat uit uw hand
ons eerder was gegeven;
wijzelf zijn gast en vreemdeling;
de dagen, de geslachten,
een schaduw die weer verder ging,
waarvan wij niets verwachten.
| | Vers 4: | Wat Gij, o onze God en Heer,
ons wilde toevertrouwen,
dat is van U – Gij krijgt het weer
om U een huis te bouwen.
O Heer die onze harten proeft,
wij zijn oprecht genegen
te geven wat uw dienst behoeft;
wij geven van uw zegen.
| | Vers 5: | O God van vader Abraham
en God van al zijn zonen,
wij bidden U: laat vuur en vlam,
uw Geest onder ons wonen;
dan zullen wij in eeuwigheid
U dienen in uw woning
en U volkomen toegewijd
lofzingen – onze koning!
| | |
|
|
