| |
Lied 30 |
| Vers 1: | Ik breng een rechter aan het licht,
zo spreekt de Heer en zijn gericht
zal over alle volken gaan,
de tirannie heeft afgedaan.
|
| Vers 2: | Een koning bij de gratie Gods,
het onrecht breekt hij en de trots
van die grootspreken in hun waan
en kleinen naar het leven staan.
|
| Vers 3: | Hij is geen schreeuwer in de straat,
geen holle klank, geen potentaat,
de roep van zijn verlossend woord
wordt in het verste land gehoord.
|
| Vers 4: | Een riet dat buigt in weer en wind,
zo is mijn knecht, een mensenkind,
wat is geknakt, verbreekt hij niet,
zijn adem heelt gelijk een lied.
|
| Vers 5: | Is hij een lamp die helder schijnt,
hij dooft de vlam niet die verkwijnt,
mijn knecht geeft gloed aan het bestaan,
hij wakkert het geringe aan.
|
| Vers 6: | Hij is het eerste morgenlicht,
de blinde ziet een vergezicht,
de dove hoort een nieuw geluid,
de aangeklaagde gaat vrijuit.
|
| Vers 7: | De vorst der vorsten is een knecht,
de volken komen tot hun recht,
vrijheid en vrede eren hem
die 't hart is van Jeruzalem.
|
| |
|
Lied 31 |
| Vers 1: | Daar komt de man uit Anatoth,
hij deelt de woorden uit van God:
Hoor het woord des Heren,
wij moeten ons bekeren.
Maar niemand luistert naar zijnstem,
in heel Jeruzalem.
|
| Vers 2: | Het volk is doof, het volk is blind,
het slaat de woorden in de wind:
hoor het woord des Heren:
wij moeten ons bekeren!
Voor vreemde goden knielt het neer;
vergeten is de Heer.
|
| Vers 3: | Waarom, o volk van Israël,
waarom is God niet meer in tel?
Hoor het woord des Heren:
wij moeten ons bekeren!
Hij die ons riep in de woestijn,
wil onze Vader zijn!
|
| Vers 4: | De kruik breekt stuk, de kruik breekt stuk,
de scherven brengen geen geluk:
hoor het woord des Heren:
wij moeten ons bekeren!
Jeruzalem zal ondergaan.
Er is geen redden aan.
|
| Vers 5: | Daar komt de man uit Anathoth,
hij deelt de woorden uit van God:
hoor het woord des Heren:
wij moeten ons bekeren.
Maar niemand luistert naar zijn stem,
in heel Jeruzalem.
|
| |
|
