| | Lied 7 | | Vers 1: | De koning van Egypteland
trok al zijn legers saam.
Ons lot was echter in Gods hand.
Geprezen zij zijn Naam!
Zingt de HEER, want Hij is hoog verheven,
het paard en zijn ruiter storte Hij in zee.
Zingt de HEER, want Hij is hoog verheven,
het paard en zijn ruiter storte Hij in zee.
| | Vers 2: | Hun ruiters zaten hoog te paard,
hun wagens reden snel.
Maar hoger nog verheven is
die streed voor Israël.
Zingt de HEER, want Hij is hoog verheven,
het paard en zijn ruiter storte Hij in zee.
Zingt de HEER, want Hij is hoog verheven,
het paard en zijn ruiter storte Hij in zee.
| | Vers 3: | De aarde dreunde van geweld,
de lucht zag zwart van stof.
Maar met ons was de sterke held.
Zing, Israël, zijn lof.
Zingt de HEER, want Hij is hoog verheven,
het paard en zijn ruiter storte Hij in zee.
Zingt de HEER, want Hij is hoog verheven,
het paard en zijn ruiter storte Hij in zee.
| | Vers 4: | Zijn adem baande ons een pad,
de wind werd bondgenoot.
De vijand echter vond zijn graf
in ’t water van de dood.
Zingt de HEER, want Hij is hoog verheven,
het paard en zijn ruiter storte Hij in zee.
Zingt de HEER, want Hij is hoog verheven,
het paard en zijn ruiter storte Hij in zee.
| | Vers 5: | Voor altijd werden man en paard
verzwolgen in de vloed.
Maar rondom is de naam vermaard
van Hem die wond’ren doet.
Zingt de HEER, want Hij is hoog verheven,
het paard en zijn ruiter storte Hij in zee.
Zingt de HEER, want Hij is hoog verheven,
het paard en zijn ruiter storte Hij in zee.
| | |
| Lied 8 | | Vers 1: | Zomaar te gaan met een stok in je hand,
zonder te weten wat je zult eten.
Zomaar te gaan met een stok in je hand;
eindeloos ver is het beloofde land.
| | Vers 2: | Zomaar te gaan, wordt het leven of dood?
Altijd maar banger, duurt het nog langer?
Zomaar te gaan, wordt het leven of dood?
In de woestijn worden kinderen groot.
| | Vers 3: | Zomaar te gaan, met Zijn woord als bewijs,
altijd maar lopen, altijd maar hopen.
Zomaar te gaan met Zijn woord als bewijs;
straks wonen wij in een paradijs.
| | |
|
|
