| | Lied 123 | | Vers 1: | k Geloof in God, de Vader, die uit niets
geschapen heeft zijn hemelwoning,
almachtig in het leven riep
de aarde met de mens als koning.
God die met kracht in eeuwigheid
regeert door zijn voorzienigheid,
zal aan zijn vaderhand mij leiden
met trouw in voor- en tegenspoed,
om Christus' wil mij veilig weiden,
zoals een goede herder doet.
| | Vers 2: | k Geloof in God de Zoon, zijn enig kind,
in Jezus, redder van de zonden,
zodat geen kwaad de machtsstrijd wint.
Bevrijder is Hij door zijn wonden,
de Christus, onze sterke Heer,
die ik als Priester-Koning eer,
Profeet en allerhoogste Leraar.
Ontvangen van de Heilge Geest,
geboren uit de maagd Maria,
is Hij als mens bij ons geweest.
| | Vers 3: | Gods oordeel heeft Hij moeten ondergaan
als onze Middelaar, de Christus;
Hij heeft als offerlam gestaan
voor rechter Pontius Pilatus.
Hij leed aan 't kruis, door God vervloekt,
schonk leven door zijn kostbaar bloed.
Hij stierf voor ons en werd begraven;
met helse straf heeft Hij betaald.
Nu zal ik zonden steeds meer haten,
zie hoe het eeuwig leven straalt.
| | Vers 4: | De derde dag stond Hij, de vorst, weer op:
de sterke dood was overwonnen.
Daarna voer Hij ten hemel op;
Hij pleit voor vrijspraak van de zonden.
Gezeten aan Gods rechterhand
zendt Hij zijn geest als tegenpand;
als Koning geeft Hij zijn geboden,
totdat Hij nog eens komen zal
en oordeelt levenden en doden
na glorieus bazuingeschal.
| | Vers 5: | 'k Geloof in God, de Heilge Geest, die troost
en hoop aan Christus' kerk wil geven.
'k Geloof een kerk, die wereldwijd
verbonden is in leer en leven;
als bruid van Christus, die haar leidt,
is zij getooid met heiligheid.
'k Belijd vergeving van de zonden.
Ik weet: mijn vlees wordt opgewekt
en zal dan, met mijn ziel verbonden,
weer leven, eeuwig onbevlekt.
| | |
| Lied 124 | | Vers 1: | Jouw leven staat aan het begin,
het heeft nog geen herinnering.
Het is zo weerloos en zo klein,
je weet nog niet hoe het zal zijn.
O Heer, bevestig ons bestaan,
noem ons bij onze naam.
| | Vers 2: | Jij weet nog niet wat leven is,
wat liefde is en wat gemis.
Jij weet nog niet van nee en ja
van ondergang en gloria.
O Heer, bevestig ons bestaan,
noem ons bij onze naam.
| | Vers 3: | Je huilt nog van verwondering,
maar jij hoort hier, in onze kring.
Het water wacht, de diepe zee
geeft jou een taal, een teken mee.
O Heer, bevestig ons bestaan,
noem ons bij onze naam.
| | Vers 4: | Dat teken is een heilgeheim:
God wil met jou verbonden zijn.
Hij is nabij waar jij ook bent,
omdat Hij je bij name kent.
O Heer, bevestig ons bestaan,
noem ons bij onze naam.
| | Vers 5: | Zo komt jouw leven aan het licht,
zo krijgt het zin, zo krijgt het zicht.
Gods adem heeft je aangeraakt
en jou tot bondgenoot gemaakt.
O Heer, bevestig ons bestaan,
noem ons bij onze naam.
| | |
|
|
