| | Lied 52 | | Vers 1: | Zo laat Gij, Heer, uw knecht,
naar 't woord hem toegezegd,
thans henengaan in vrede,
nu hij uw zaligheid,
die Gij hebt toebereid,
gezien heeft op zijn bede.
| | Vers 2: | Een licht, zo groot, zo schoon,
gedaald van 's hemels troon,
straalt volk bij volk in d' ogen;
terwijl 't het blind gezicht
van 't heidendom verlicht,
en Isrel zal verhogen.
| | |
| Lied 53 | | Vers 1: | In de lente van mijn leven
kwam de vrieskou van de dood.
Jong heb ik mijn lief begraven,
oud eet ik mijn tranenbrood.
| | Vers 2: | Vastend, biddend in de tempel
zoek ik bij de Heer asiel;
waar het leed mijn leven stempelt
is Hij balsem voor de ziel.
| | Vers 3: | Heer, ontferm U, uw gerichten
gaan een mens door merg en been.
Kom mijn duisternis verlichten,
sla uw armen om mij heen.
| | Vers 4: | In de winter van mijn leven
breekt de zon weldadig door.
Kind, mijn vreugde vindt bij wachters
in Jeruzalem gehoor.
| | |
|
|
