| |
Lied 53 |
| Vers 1: | In de lente van mijn leven
kwam de vrieskou van de dood.
Jong heb ik mijn lief begraven,
oud eet ik mijn tranenbrood.
|
| Vers 2: | Vastend, biddend in de tempel
zoek ik bij de Heer asiel;
waar het leed mijn leven stempelt
is Hij balsem voor de ziel.
|
| Vers 3: | Heer, ontferm U, uw gerichten
gaan een mens door merg en been.
Kom mijn duisternis verlichten,
sla uw armen om mij heen.
|
| Vers 4: | In de winter van mijn leven
breekt de zon weldadig door.
Kind, mijn vreugde vindt bij wachters
in Jeruzalem gehoor.
|
| |
|
Lied 54 |
| Vers 1: | Door de poort van Naïn gaat
een lange droeve stoet;
de kinderen staan stil op straat
en fluisteren een groet.
|
| Vers 2: | Vooraan gaat in zware rouw
en moederziel alleen
een diepbedroefde weduwvrouw -
haar kind, haar zoon ging heen!
|
| Vers 3: | Nauwelijks de poort voorbij
daar nadert nog een stoet;
het leven komt al dichterbij,
de dode tegemoet.
|
| Vers 4: | Voor de poort van Naïn staat
de Heer der wereld stil,
Hij komt soms vroeg, Hij komt soms laat,
Hij komt wanneer Hij wil.
|
| Vers 5: | Moeder, houd met huilen op,
de Heer staat aan uw kant
en Hij zegt: Jongeling, sta op,
Ik neem je bij de hand.
|
| Vers 6: | Door de poort van Naïn gaat
een opgetogen stoet;
de kinderen staan langs de straat
en juichend klinkt hun groet!
|
| Vers 7: | Christus, raak ook ons eens aan
als wij straks door de poort
van deze wereld moeten gaan
en wek ons, op uw woord!
|
| |
|
